Arkeologia arriskutsua

Alaitz arkeologoak urte osoan gogor lan egin zuen eta azkenean merezitako oporrak
hartzeko garaia iritsi zen. Bere bidaiarako helmuga ezin hobea Egipto izango zela erabaki
zuen, misterioz eta sekretu arkeologiko liluragarriz betetako lekua.

Alaitz Egiptora iritsi zen eta antzinako piramide eta tenpluen edertasun eta handitasunarekin
txundituta geratu zen. Leku historikoak arakatzen ari zela, Alaitzek turismo-gidari bat
ezagutu zuen, eta hark Nilon zehar gurutzontzi batekin bat egitera gonbidatu zuen. Alaitzek
ez zuen zalantzarik izan eta eskaintza onartu zuen.

Gurutzaduran zehar, Alaitz eta gida turistikoa ondo pasa zuten Niloko paisaia ikaragarria
arakatuz eta Egiptoko historiari eta kulturari buruz gehiago ikasiz. Egun batean, ontziaren
estalkian zeudela, Alaitzek prismatiko batzuk hartu zituen ibai ertzera begiratzeko.

Orduan ikusi zuen arnasarik gabe utzi zuen zerbait. Urrutian, Alaitzek piramide itxurako
mendi bat ikusi zuen. Baina harrigarriena mendi gailurretik hurbil harkaitzean grabatutako
mapa bat zen. Mapak madarikazioz lurperatutako hiri baten kokapena erakusten zuen.

Alaitzek bazekien lurperatutako hiriari buruz gehiago ikertu behar zuela, eta gida turistikoa
konbentzitu zuen bilatzen lagun ziezaion. Ikerketa egun batzuen ondoren, Alaitzek eta bere
gidariak herriko herrixka bat aurkitu zuten, non adinakoek lurperatutako hiriaz eta haren
inguruko madarikazioaz hitz egiten zuten.

Agureek kontatu zieten hiria kobazulo batean ezkutatuta zegoela, gurutzaderatik ikusi zuten
mendian. Adinekoek ere ohartarazi zieten hiriaren gainean jarritako madarikazioa oso
erreala eta arriskutsua zela.

Alaitz eta bere gida turistikoa ez ziren beldurtu ohartarazpenaren ondorioz, eta lurperatutako
hiria bilatzeari ekitea erabaki zuten. Mendia eskalatu eta hiria zegoen kobazuloa aurkitu
zuten. Kobazuloan sartzean, Alaitzek eta bere gidariak hiria ondo kontserbatuta zegoela
ikusi zuten, atzo bertan lurperatua izan balitz bezala.

Hiria arakatzen ari zirela, bat-batean, dardara batek astindu zuen kobazuloa. Eskuan
zeramatzaten zuziak itzali egin ziren eta iluntasunak dena hartu zuen. Alaitz eta bere gidari
turistikoa ikaratu egin ziren, baina ez zuten lasaitasuna galdu.

Ordezko zuzi batzuk piztu zituzten, eta hiria esploratzen jarraitzea erabaki zuten, dardara
egin arren. Aurrera egin ahala, hiriko hormetan grabatutako estatua bitxi batzuk eta
antzinako sinbolo batzuk aurkitu zituzten.

Azkenean, haitzuloaren irteerara iritsi eta aire zabalera irten ziren. Atzean, haitzuloan, irudi
ilun eta mehatxagarria zirudien zerbait ikusi zuten. Alaitz eta bere gida turistikoa kobazulotik
urrun joan ziren korrika, baina bazekiten lurperatutako hiriaren madarikazioak oraindik ere
jazar zitzakeela.

Gau batean, lo zeudela, Alaitz eta bere gidari turistikoa lurrean dardara gogor batek esnatu
zituen. Kanpin-dendak ireki zituzten, eta haien inguruko zorua mugitzen ari zela ikusi zuten.
Lurra hain zegoen dardarka, non kanpin-taldea eta haiekin zeramatzaten indusketa-tresnak
lurrera erori baitziren.

Bat-batean, irudi ilun eta mehatxukor bat agertu zitzaien aurrean. Gizon bat zirudien, baina
haren azala gaua bezain iluna zen, eta haren begiek distira gorriz distiratzen zuten. Alaitz
eta bere gidari turistikoa harri eta zur zeuden beldurrak jota. Irudia ulertzen ez zuten hizkera
arrotz batean hasi zen hizketan. Alaitzek eta bere turismo-gidariak bazekiten arriskuan
zeudela, baina ezin ziren mugitu. Irudiak tinko begiratu zien, eta gero barrez hasi zen.
Bat-batean, gauean desagertu zen.

Azkenean, madarikazio aditu baten laguntza bilatzea erabaki zuten. Egipton lurperatutako
hiria aldez aurretik ikertu zuen arkeologo bat. Hark azaldu zien izpiritu gaizto bat esnatu
zutela lurperatutako hiria aztoratzean, eta haien aukera bakarra arazketa-erritu bat egitea
zela, madarikaziotik askatzeko.

Arkeologoaren gidaritzapean, Alaitzek eta bere turismo-gidariak errituala egin zuten.
Zeremoniaren ondoren, lasaitasun bitxi bat sentitu zuten biek beren buru eta bihotzetan.
Madarikazioa desagertu egin zela zirudien.

Azkenik, Alaitzek bere arkeologo karrera utzi eta bere familia eta lagunei begiratzea erabaki
zuen, bizitza eta lasaitasuna emozioaren eta abenturaren gainetik baloratuz. Bere gida
turistikoak, bestalde, bere lanarekin jarraitu zuen, baina bisitatzen zituen lekuen boterea eta
historia errespetatzen ikasi zuen.

Lurperatutako hiriaren madarikazioak marka bat utzi zuen haien bizitzetan, baina lezio
baliotsu bat ere erakutsi zien: beti izan behar dugu begirunea bisitatzen ditugun lekuen
historiari eta kulturari, eta gogoratu behar dugu gauza batzuk hobe direla iraganean
lurperatuta uztea.